Ik ben een held

Binnenkort beginnen we hier met de AID-dagen, de Algemene Introductie Dagen. of zoiets. In elk geval betekent het voor ons (lees ik) dat het de eerste kennismaking is met nieuwe chicks studenten. Velerlei culturen, velerlei landen, velerlei religies, velerlei klederdrachten, velerlei smachtende blikken en allemaal respect voor gezagdragers.
Het is een tijd dat wij (lees ik) extra scherp zijn.
het is een drukte van belang op het terrein dat in de volksmond ook wel campus genoemd wordt. Zie het als een concert van een middelmatig bandje als U2 in Central Park.

Vorig jaar was ik druk met werkzaamheden, bloggen, reageren, jolijten, msn-en, flirten èn telefoneren (multitasken voor vrouwen, m'n bips!) toen ik 2 negroïde negerts met rugzakken het gebouw binnen zag komen. Mijn jarenlange ervaring uit missies naar asielzoekerscentra vertelde me dat het Ethiopische tochtstrippen waren.
Onmiddellijk ging mijn vleesantenne, die tijdens mijn werk altijd op de linkerdij rust, over op de trilstand. 'RARA SNUITER ALERT! - RARE SNUITER ALERT!'

Een minuut of 10 later zag ik beide hengels uit een ander gebouw komen. ZONDER RUGTAS!

Ik sloeg alarm. Uiteraard stil alarm want die bomaanslagplegers wil je natuurlijk niet triggeren.

We hebben het hele gebouw nagelopen.

We vonden 168 kg Semtex, 56 handgranaten, precies 111 dynamietstaven, ook veel explosieven, een setje Kalashnikovs, een Leopardtank en een stripboek van Kuifje waar pagina 56 uit gescheurd was. 

Vreemd hè?

Door mijn scherpert zijn heb ik de campus behoed van een gruwelijke ramp die heel bloedig had kunnen aflopen.

Ik ben een held.