Mijn eerste keer

Mijn eerste keer dat ik voor lul stond, stond ik het eigenlijk helemaal niet maar een giller was het wel.

Ik ging voor het eerst alleen een broek kopen, denk dat ik een jaar of 12 geweest moet zijn. Ik kreeg geld mee van oma. Oma was er eentje van de ouwe stempel en vond dat ik een goede broek moest kopen. Van goede kwaliteit. "Most een stutsiekoorn boxem koop'n, laiverd." Ik wist wat ze bedoelde.

De eerste de beste kledingwinkel ging ik binnen. Er liep een mooie meid rond. Jaar of twintig, een hoge kuif in haar haar gehaarlakt, glittertjestruitje, strakke legging en mooie beenwarmers. Waarschijnlijk een studente die wat bij verdiende.

Zelfverzekerd als ik toen al was liep ik naar de broekenrekken.
'Kan ik je helpen", vroeg de mooie meid. Dat klonk voor geen meter Gronings, zij was ongetwijfeld een Hollandse.

Ik zei dat ik een broek moest hebben. Een echte stutsiekoorn!

Mooie meid keek me aan alsof ik haar zojuist in het Swahili ten huwelijk had gevraagd.

"Die hebben we niet. We hebben wel spijkerbroeken, tuinbroeken of corduroybroeken". En ze wees naar wat ze opnoemde.
"Ja, die bedoel ik!"

Ik kwam thuis met een bruine corduroybroek. Oma was trots op me. Ik kwam met precies de broek die ze voor ogen had thuis.

Natuurlijk kan ik al wel alleen shoppen! Komop zeg. 

Ik heb vele jaren later pas verteld hoe het echt is gegaan in die winkel met die Hollandse mooie meid en mijn Groningse vertaling.